Soidá
Se eu poidera apertar à soidá
e deixar o que mais quero, no ceo estar,
correria sem pensar onde ela está,
sabendo que alumea minha vida.
Se eu poidera navegar no alto mar,
levaria-te comigo soidá,
alí onde se junta o ceo e a auga,
desprecintar o nosso Lar, soidá.
Agora conformo-me co que tenho,
sabendo que há um Mundo novo, a esperar.
Hei de atopar a maneira ou jeito,
de fundir o que mais quero, sem mancar.
Se eu poidera habitar-te soidá,
pra sentir o que é a paz e amor sem par,
e morrer saturado de tenrura
i envolto na tua alma, soidá.
Se eu poidera vivir coa soidade,
ir rindo polos caminhos e cantar.
Segredos, contos e verdades contar,
disfrutando da melhor amizade.
Imagino vivindo coa soidá,
e so coas flores entom poder falar,
so auga dos regatos poder bicar,
e so o arume nos ventos apertar,
so à minha soidá poder amar.
- 🌹 -
Moradelha editora
Ningún comentario:
Publicar un comentario